Achtergrond
In Nederland zijn er ruim 246.000 mensen met hartfalen (HF); naar schatting is 80% hiervan >70jr. Dit aantal zal de komende jaren door de dubbele vergrijzing fors toenemen; de stijging van de jaarprevalentie in de periode 2018-2040 wordt geschat op 72%. Hoewel de prognose van HF de afgelopen jaren verbeterd is, zien we nog steeds dat 1 op de 3 HF pt-en na een eerste ziekenhuisopname binnen het jaar overleden is.
Daarnaast blijkt dat deze groeiende groep 80% van de ziekenhuisopnames voor zijn rekening neemt en vaak kampt met een veelheid aan problemen; 80% heeft 3 of meer andere chronische ziekten, 50% is kwetsbaar en 40% heeft cognitieve beperkingen. Dit gaat gepaard met meer complicaties van de HF-behandeling, meer ziekenhuis opnames en verlies van kwaliteit van leven.
Daarom pleiten richtlijnen op het gebied van HF om een multidomein benadering middels een geriatrisch assessment om de aanwezige multiproblematiek bij de oudere patiënt in kaart te brengen en hierop gerichte interventies in te zetten. Hiermee kan zorgconsumptie en kosten teruggedrongen worden. Bovendien zal er meer aandacht zijn voor het in kaart brengen van behandeldoelen en proactieve zorgplanning.
Multidisciplinaire interventies rondom HF pt-en zorgen voor een forse reductie (10-30%) in heropnames en verbetering van kwaliteit van leven. Er is echter in NL grote praktijkvariatie van de inhoud en inzet van deze multidisciplinaire interventies. Door gestructureerde geriatrische diagnostiek bij (kwetsbare) oudere HF patiënten te evalueren en implementeren is de verwachting dat kwaliteit van leven zal verbeteren en dat onnodige zorgconsumptie zal dalen.